In de 19^e eeuwse muzikale vormleer wordt de sonatevorm beschreven als een driedelige vorm, bestaande uit een expositie, een doorwerking en een reprise, waarin meerdere thema’s worden geëxposeerd, verwerkt en uiteindelijk weer naast elkaar worden geplaatst. In de tweede helft van de 20^e eeuw begon echter het besef steeds meer door te dringen dat er verschillende sonatevormen bestaan en dat die elk het resultaat waren van ontwikkelingen die vóór Beethoven hadden plaatsgevonden. Met name in het werk van Joseph Haydn (1732-1809) kan worden beluisterd hoe deze vormen ontstonden en zich uitkristalliseerden. Er is in de afgelopen decennia veel muziekwetenschappelijk en muziektheoretisch onderzoek gedaan naar de ontwikkeling van de sonatevorm, waardoor het uniforme beeld, dat de 19^e eeuwse vormleer ervan had geschetst, veel rijker geschakeerd is geworden. Dit onderzoek heeft met name tot het inzicht geleid dat Haydn, die vaak wordt afgeschilderd als de gezapige voorloper van Beethoven, één van de meest inventieve geesten uit de muziekgeschiedenis is geweest.

In deze cursus zal aan de hand van hoofdzakelijk de strijkkwartetten van Haydn de geschiedenis van de sonatevorm uit de doeken worden gedaan. Vanuit het perspectief van het 19^e eeuwse concept van de sonatevorm zullen de verschillende vormen middels eigen analyses in klasgesprekken worden geïnventariseerd. Als bijproduct heeft de cursus tot doel het lezen van bladmuziek in meer dan twee notenbalken en in drie verschillende sleutels middels transcriptieoefeningen te bevorderen.

De cursus zal worden gegeven op tien dinsdagochtenden 23, 30 januari, 6, 13 en 28 februari, 5, 12 maart, 2, 9 en 16 april 2024 (20 februari, 19 en 26 maart collegevrij) van 11.00 tot 13.00 uur. Voor meer informatie en aanmelding kun je hier klikken.